Wspaniały tekst żywcem wzięty z serialu „Kosmos” (National Geographic), który wszystkim myślącym, powinien dać jeszcze więcej do myślenia. Tekst dotyczy jednego wyjątkowego zdjęcia Ziemi, które zostało wykonane z rekordowej odległości około 6,4 mld km z pokładu sondy Voyager 1, podczas opuszczania przez nią naszego układu planetarnego. Zdjęcie powstało za sprawą Karla Sagana, który należał do zespołu planującego misje Voyager 1 i Voyager 2.

Ta błękitna kropka to nasz dom. Wszyscy których znacie, których kochacie, wszyscy o których słyszeliście spędzili tu całe swoje życie. Tu przeżywano rozkosze i cierpienia. Wymyślono religie, ideologie i doktryny ekonomiczne. Każdy łowca, każdy tchórz i  bohater, każdy niszczyciel i twórca cywilizacji. Każdy król i rolnik. Każda para zakochanych. Wszyscy rodzice i wszystkie dzieci. Każdy wynalazca i odkrywca. Każdy kaznodzieja i każdy przekupny polityk. Wszyscy święci i grzesznicy w dziejach naszego gatunku spędzili swoje życie na tej drabince pyłu oświetlonej promykiem słońca. Ziemia jest miniaturową, boczną sceną w gigantycznym gmachu kosmicznego teatru. Wodzowie przelali strumienie krwi walcząc o chwilową władzę nad drobnymi cząstkami tego ziarnka. Pomyślmy o niewiarygodnych cierpieniach zadawanych mieszkańcom jednego kawałeczka tej kropki przez patriotów z sąsiedniego piksela. Ileż wybuchło tu nieporozumień? Na jak zaciętą zdobywali się nienawiść? Jak groteskowo upajamy się poczuciem urojonej ważności? Jak tchórzliwie okłamujemy się złudzeniami naszej szczególnej roli we wszechświecie? Obraz błękitnej kropki zadaje kłam naszej megalomani. Nasza planeta jest tylko drobinką w kosmicznym mroku. W ciemności nie kryje się żadna siła, która mogłaby nas ocalić przed nami samymi. Ziemia jest jedyną znaną nam ostoją życia w dającej się przewidzieć przyszłości. Nigdzie stąd nie wyemigrujemy. Możemy odwiedzić inne globy, ale na razie ich nie zasiedlimy. Ziemia jest naszą jedyną siedzibą. Obraz naszej planety widziany z oddali powinien działać otrzeźwiająco. To wymowne napomnienie, abyśmy w duchu wzajemnej życzliwości nauczyli się troszczyć o błękitną kropkę nasz jedyny dom jaki kiedykolwiek znaliśmy...